اثرات چهار آفتکش تنظیم کننده رشد علیه سوسک برگخوار توسکا Agelastica alni (Col.: Chrysomelidae)

کد مقاله : 1264-24IPPC (R3)

¹مرکز تحقیقات کشاورزی استان فارس

²دانشگاه گیلان

سوسک برگخوار توسکا Agelastica alni (Linnaeus, 1758) (Col.: Chrysomelidae) یکی از آفات مهم درختان توسکا در ایران است. حشرات بالغ و هم نیز لاروهای این آفت از برگ‌های درختان توسکا تغذیه می کنند و باعث خسارت فیزیولوژیکی و ظاهری می‌شوند. سمیت چهار آفتکش از گروه تنظیم کننده‌های رشد (IGR) با نام‌های لوفنورون، فلوفنوکسرون، هگزافلومورون و پایری پیروکسی فن روی لارو سن دوم سوسک برگخوار توسکا بررسی شد. این آزمایش در شرایط آزمایشگاهی (دمای 1 ± 25 درجه‌ی سلسیوس، رطوبت نسبی 5 ± 75 درصد و دوره‌ی نوری 14 ساعت روشنایی و 10 ساعت تاریکی) و با استفاده از روش غوطه‌ور کردن برگ در محلول سمی انجام شد. نرم‌افزار SPSS برای محاسبه LC10، LC50 و LC90 ترکیبات استفاده شد. 72 ساعت بعد از تیمار همه آفتکش‌ها سمیت بالایی بر لاروهای تیمار شده نشان دادند. بعلاوه این آفتکش ها اثرات منفی بر ریخت لاروها داشتند. مقادیر LC10، LC50 و LC90 برای سم لوفنورون به ترتیب 61/10، 37/36 و 12/124 پی‌پی‌ام، برای سم فلوفنوکسرون به ترتیب 54/4، 35/48 و 69/514 پی‌پی‌ام، برای سم هگزافلومورون به ترتیب 99/6، 90/68 و 95/665 پی‌پی‌ام و برای سم پایری پیروکسی فن به ترتیب 79/2، 37/54 و 15/1058 پی‌پی‌ام برآورد شد. تغییرات ریختی غیرعادی مثل ناقص شدن تشکیل جلد در اثر مصرف سموم توسط این لاروها مشاهده شد. با توجه به اینکه سموم تنظیم کننده رشد نسبت به دیگر سموم شیمیایی متداول برای انسان و محیط زیست خطرات کمتری دارند به نظر می رسد این چهار آفتکش به ویژه لوفنورون گزینه مناسبی برای توسعه برنامه‌های مدیریت تلفیقی آفت علیه سوسک برگخوار توسکا باشند.

سمیت؛ لوفنورون؛ فلوفنوکسرون؛ هگزافلومورون