امکان استفاده از گیاه حامل کرچک و کنه قهوه ای مرکبات برای پرورش کفشدوزک شکارگر Stethorus gilvifrons (Mulsant)
کد مقاله : 1995-24IPPC (R2)
نویسندگان
بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی صفی آباد-دزفول
چکیده
استفاده از گیاهان حامل روش مناسبی برای کنترل بیولوژیک کنه تارتن دو لکه ای Tetranychus urticae Kock به عنوان یکی از مهم ترین آفات گیاهان زراعی، درختان میوه، سبزی ها، گیاهان زینتی و محصولات گلخانه ای است. برای یافتن گیاه حامل و میزبان مناسب به منظور پرورش شکارگر غالب کنه تارتن در استان خوزستان، Stethorus gilvifrons (Mulsant)، در سه آزمایش مجزا در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار، کنه تارتن نیشکر Oligonychus sacchari (McGregor)، کنه تارتن خرما Oligonychus afrasiaticus (McGregor) وکنه قهوه ای مرکبات Eutetranychus orientalis (Klein) روی گیاهان کرچک، ذرت و سورگوم رهاسازی شدند. در هر آزمایش، واحد آزمایشی شامل یک گلدان از گیاه حامل بود که با 20 کنه میزبان آلوده می شد. در سه نوبت نمونه برداری، فراوانی کنه های بالغ و فرم های نابالغ آن در سه دید لوپ دستی نوردار با بزرگنمایی ×10 شمارش شدند و بوته های هر گلدان از نظر شادابی و سبزمانی، در گروه های شاداب و بدون خسارت (0)، دارای لکه های زرد و رنگ پریده کم (25)، دارای لکه های زرد و رنگ پریده متوسط (50)، لکه های زرد و رنگ پریده زیاد (75) و کاملاً زرد و پژمرده (100) ثبت شدند.
نتایج بررسی ها نشان داد که برای کنه تارتن نیشکر، ذرت با میانگین تراکم 44/7 کنه و مقیاس خسارت 37/5 مناسب ترین میزبان است. این مقادیر برای سورگوم 42/3 کنه و مقیاس خسارت 85/5 بود و کرچک میزبان کنه تارتن نیشکر تشخیص داده نشد. برای کنه تارتن خرما نیز علیرغم این که تفاوت معنی داری بین ذرت با میانگین تراکم 59/1و مقیاس خسارت 33/3 و سورگوم با میانگین تراکم 59/8 و مقیاس خسارت 41/7دیده نشد، اما ذرت مناسب تر بود و کرچک میزبان مناسب تشخیص داده نشد. برای کنه قهوه ای مرکبات، کرچک با میانگین تراکم 101/9 کنه و مقیاس خسارت 21/7 مناسب ترین میزبان بود و ذرت و سورگوم میزبان آن تشخیص داده نشدند. نتایج بدست آمده نشان داد که می توان کنه تارتن نیشکر و کنه تارتن خرما را روی ذرت و کنه قهوه ای مرکبات را روی کرچک به عنوان گیاه حامل برای پرورش یک شکارگر کنه خوار به کار گرفت. بررسی های مقدماتی نشان داد که امکان استفاده از گیاه حامل کرچک و کنه قهوه ای مرکبات برای پرورش کفشدوزکS. gilvifrons و استفاده از آن برای کنترل بیولوژیک کنه تارتن دو لکه ای امکان پذیر است. آزمایش‌های تکمیلی برای به-کارگیری نتایج در سطح بزرگ توصیه می‌شود.
نتایج بررسی ها نشان داد که برای کنه تارتن نیشکر، ذرت با میانگین تراکم 44/7 کنه و مقیاس خسارت 37/5 مناسب ترین میزبان است. این مقادیر برای سورگوم 42/3 کنه و مقیاس خسارت 85/5 بود و کرچک میزبان کنه تارتن نیشکر تشخیص داده نشد. برای کنه تارتن خرما نیز علیرغم این که تفاوت معنی داری بین ذرت با میانگین تراکم 59/1و مقیاس خسارت 33/3 و سورگوم با میانگین تراکم 59/8 و مقیاس خسارت 41/7دیده نشد، اما ذرت مناسب تر بود و کرچک میزبان مناسب تشخیص داده نشد. برای کنه قهوه ای مرکبات، کرچک با میانگین تراکم 101/9 کنه و مقیاس خسارت 21/7 مناسب ترین میزبان بود و ذرت و سورگوم میزبان آن تشخیص داده نشدند. نتایج بدست آمده نشان داد که می توان کنه تارتن نیشکر و کنه تارتن خرما را روی ذرت و کنه قهوه ای مرکبات را روی کرچک به عنوان گیاه حامل برای پرورش یک شکارگر کنه خوار به کار گرفت. بررسی های مقدماتی نشان داد که امکان استفاده از گیاه حامل کرچک و کنه قهوه ای مرکبات برای پرورش کفشدوزکS. gilvifrons و استفاده از آن برای کنترل بیولوژیک کنه تارتن دو لکه ای امکان پذیر است. آزمایش‌های تکمیلی برای به-کارگیری نتایج در سطح بزرگ توصیه می‌شود.
کلیدواژه ها
Title
Using castor and brown citrus mite as a banker plant system for rearing Stethorus gilvifrons (Mulsant)
Authors
Manouchehr Rezabaigi
Abstract
Using a banker plant system is a safe method for biocontrol of two-spotted spider mite, Tetranychus urticae Kock, a cosmopolite destructive mite damaging crop plants, fruit trees, vegetables, ornamental plants and greenhouse products. In order to introduce the best host plant and alternative prey for rearing the efficient and prevailed predator of the pest in Khuzestan province, Stethorus gilvifrons Mulsant, sugarcane mite, Oligonychus sacchari (McGregor), date mite, Oligonychus afrasiaticus (McGregor), and brown citrus mite, Eutetranychus orientalis (Klein) were released on maize, sorghum, and castor plants using separate experiments based on a completely randomized design with three treatments (host plants) and four replications. Each experimental unit was a single plant in a pot infested with the same number of mites. A 10X hand magnifier in three views and three different sampling times was used for counting the total number of eggs, larval stages, and adults. Based on the damages of mites on leaves, the scores of 0, 25, 50, 75, and 100 were used for without damage, low, moderate, high, and severe damage, respectively. In the first experiment, maize with the means of 44.7 mites and damage index of 37.5 was the best host for sugarcane mite, in the second one, maize with the means of 59.1 mites and damage index of 33.3 was assessed as the best host for rearing date mite, and in the last experiment castor with the means of 101.9 mites and damage index of 21.7 was the best host for rearing brown citrus mite. Preliminary observations proved that rearing brown citrus mite on the castor plant could be used as a banker plant system for the successful multiplication of S. gilvifrons. Nevertheless, supplementary studies are suggested to develop a banker plant system based on castor, brown citrus mite, and S. gilvifrons on a large scale.
Keywords
biological control, Banker plants system, brown citrus mite, Stethorus gilvifron (Mulsant)