تاثیر شرایط مختلف آب و هوایی و مدیریتی روی پراکنش جمعیت علف‌های هرز مزارع برنج گیلان
کد مقاله : 1550-24IPPC (R2)
نویسندگان
1سازمان چای کشور
2هیئت علمی گروه زراعت دانشگاه محقق اردبیلی
3موسسه برنج کشور
4دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران- کرج
چکیده
به منظور مقایسه تنوع و پراکنش علف‌های هرز مهم و مشکل‌ساز مزارع برنج 16 شهرستان استان گیلان مطالعه‌ای سه‌ساله (1393 تا 1395) براساس سطح زیرکشت شهرستان‌ها، تعداد 481 مزرعه مورد بررسی قرار گرفت. نمونه‌برداری بصورت تصادفی با روش سیستماتیک و مطابق الگوی W براساس روش‌های کمی با استفاده از کوادرات 5/. در 5/. متر انجام شد. علف‌های هرز در هر مزرعه شناسایی و تراکم، درصد فراوانی، یکنواختی و شاخص وفور آن‌ها به تفکیک جنس و گونه تعیین شد. بر اساس شاخص غالبیت علف‌هرز، سوروف (Echinochloa crussgalli) در شهرستان‌های آستانه‌اشرفیه، املش، انزلی، رشت، رودسر، سیاهکل، فومن، لاهیجان و لنگرود بالاترین شاخص را در بین 66 گونه شناسایی شده داشت. قاشق‌واش (Alisma plantago-aquatica) در شهرستان‌های آستارا و رضوانشهر بیشترین شاخص غالبیت و فراوانی را دارد. بندواش (Paspalum distichum) از گونه‌های غالب در شهرستان‌های شفت، تالش و ماسال است که بیشترین شاخص غالبیت را به خود اختصاص داده بود. اویارسلام زرد (Cyperus esculentus) در شهرستان صومعه‌سرا بیشترین شاخص غالبیت را در استان دارد. شاخص شانون- وینر و سیمپسون در شهرستان تالش به ترتیب با 85/2 و 916/0 دارای بالاترین مقدار و در شهرستان رودبار به ترتیب با 97/1 و 749/0 دارای کمترین مقدار بود. شناسایی علف‌های هرز مزارع برنج به عنوان اساسی‌ترین اقدام در مدیریت علف‌های هرز محسوب می‌شود. هدف از این تحقیق نیز شناسایی تکمیلی و تعیین غالبیت گونه‌های مختلف علف‌های هرز مزارع برنج استان گیلان در طول دوره رشد برنج به منظور برنامه‌ریزی و تصمیم برای روش مدیریت آن‌ها بود.
کلیدواژه ها