طعمه منجمد بعنوان غذای جایگزین در پرورش کفشدوزک Hippodamia variegata Goezee

کد مقاله : 1657-24IPPC (R3)

¹گروه گیاهپزشکی / دانشکده کشاورزی/ دانشگاه زنجان

²گروه گیاهپزشکی/ دانشکده کشاورزی/ دانشگاه زنجان

کفشدوزک ها با فعالیت شکارگری خود، نقش مهمی در کنترل طبیعی آفات دارند. کفشدوزک Hippodamia variegata Goezee گونه ای با پراکنش جهانی است که در ایران نیز به وفور یافت می‌شود. این کفشدوزک به علت داشتن جثه کوچک، قدرت جستجوگری زیاد، توانایی تولیدمثل بالا و تمایل کم برای همخواری از مؤثرترین گونه های شکارگر در شرایط گلخانه می باشد. برای استفاده از این کفشدوزک در کنترل بیولوژیک، در شرایط آزمایشگاهی و نیمه مزرعه‌ای، باید آن را بصورت انبوه تکثیر و با میزبان‌های اصلی و یا واسط تغذیه نمود. با توجه به تغذیه زیاد این کفشدوزک، تأمین غذای مورد نیاز آن‌ها یکی از مشکلات پیش روی پرورش دهندگان است. در مطالعه حاضر تأثیر شته سیاه باقلای ذخیره شده در فریزر بعنوان میزبان H. variagata و تأثیر آن بر پارامترهای زیستی و جمعیتی این کفشدوزک مورد بررسی قرار گرفت. تیمار شامل کفشدوزک‌هایی بودند که با شته‌هایی تغذیه شدند که در دمای 20- به مدت دو ماه ذخیره شده بودند. تیمار شاهد با شته‌های زنده تغذیه شدند. این تحقیق در قالب جدول زندگی و در اتاقک رشد با شرایط دمایی C̊ 2± 25، رطوبت نسبی 10±50 % و دوره نوری 8 ساعت تاریکی: 16 ساعت روشنایی انجام شد. برای تجزیه داده‌ها از نرم‌افزار TWO-SEX و برای محاسبه‌ خطای استاندارد از روش بوت استرپ استفاده گردید. نتایج نشان داد که پارامترهای نرخ ذاتی افزایش جمعیت (r) برای تیمار و شاهد به ترتیب، 002/0±05/0 و 005/0±16/0 در روز، نرخ خالص تولیدمثل(R0)، 29/20±33/111 و 04/55±97/381 تخم، میانگین مدت زمان یک نسل (T) ، معادل 66/1±62/86 و 81/0±004/37 روز، نرخ متناهی افزایش جمعیت(λ) ، 002/0±05/1 و 005/0±17/1 در روز و نرخ ناخالص تولیدمثل (GRR) 15/40±04/263 و 21/74±56/473 تخم برآورد گردید. نتایج این تحقیقات نشان می دهد در شرایطی که با کمبود میزبان در پرورش رو به رو باشیم، می توان جمعیت این کفشدوزک را با میزبان فریز شده حفظ کرد.

شته سیاه باقلا؛ پرورش آزمایشگاهی؛ میزبان ذخیره‌ای؛ کنترل بیولوژیک؛ شکارگر