بررسی اثر قارچ‌کش های مختلف بر شدت بیماری برق زدگی نخود

کد مقاله : 1669-24IPPC (R3)
نویسندگان
1گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد، لرستان
2گروه بیماری شناسی گیاهی، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران
چکیده
بیماری برق‌زدگی با عامل Didymella rabiei یکی از مهم‌ترین بیماری نخود در جهان است که بر روی عملکرد کمی و کیفی محصول اثر می‌گذارد. روش‌های مختلفی ازجمله ضدعفونی بذر، از بین بردن بقایای گیاهی و تناوب زراعی جهت کاهش خسارت این بیماری به‌کارگرفته شده است. استفاده از ارقام مقاوم مؤثرترین روش مدیریت بیماری می‌باشد اما به دلیل فقدان ژرم پلاسم با سطح بالای مقاومت، ارقام نخود با مقاومت کافی پرورش داده نشده‌اند و در شرایط محیطی مساعد برای وقوع بیماری، انتخاب و استفاده از قارچکش ها جهت کاهش خسارت ضروری است. هدف این مطالعه بررسی کارایی برخی قارچ‌کشها روی عامل این بیماری و شدت آن بود. ابتدا اثر بازدارندگی قارچکش‌ها (کاپتان، کاربندازیم، تریدمورف، کلروتالونیل) در رقت‌های 01/0 تا 100 پی پی ام روی رشد میسلیوم قارچ در شرایط آزمایشگاه بررسی شد. در شرایط مزرعه اثر قارچکش‌ها در غلظت توصیه شده براساس پروتکل شرکت سازنده هر قارچکش روی شدت بیماری ارزیابی گردید. آزمایش مزرعه‌ای در قالب طرح بلوک‌ کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. رقم نخود مورد استفاده در مزرعه توده محلی لرستان به نام گریت با تیپ کابلی و حساس به برق‌زدگی بود. مایه‌زنی گیاهان در مرحله پنج برگی با بقایای گیاهی و در مرحله گلدهی با استفاده از سوسپانسیون اسپور قارچ در ساعات خنک روز انجام گردید. محلول‌پاشی قارچکش‌ها نیز دو بار در مرحله گلدهی و غلاف دهی انجام شد. شدت بیماری با مقیاس 9 نمره‌ای (1 بدون علائم و 9 مرگ 100% گیاهان) و پس از کامل شدن علائم بیماری در گیاهان ارزیابی گردید. نتایج بررسی‌های آزمایشگاهی نشان داد که بیشترین مهار رشد شعاعی میسلیوم قارچ در رقت 100 پی پی ام قارچ‌کش تریدمورف و کمترین مهار رشد شعاعی در رقت 01/0 پی پی ام قارچ‌کش کلروتالونیل بود. تجزیه ‌و تحلیل داده‌های مزرعه‌ای نشان داد اگرچه در سطح آماری 5% اثر قارچ‌کش بر بیماری و شدت آن معنی‌داری نگردید، اما در مقایسه عملکرد قارچکشها، کلروتالونیل عملکرد بهتری در مقایسه با سایر قارچکشها در کاهش نمره و شدت بیماری نشان داد. بررسی داده‌های هواشناسی از قبیل دما، مقدار بارش و درصدرطوبت نسبی در طی مدت اجرای این تحقیق ( بهار 97) نشان داد که به دلیل مساعد بودن شرایط محیطی برای رشد و توسعه عامل بیماری ، احتمالاً اعمال دو مرتبه محلول پاشی قارچکش‌ها جهت کاهش معنی‌دار نمره بیماری و شدت آن کافی نبوده است.
کلیدواژه ها
 
Title
Evaluation the effect of different fungicides on severity of ascochyta blight in Chickpea
Authors
Abstract
Ascochyta blight caused by Didymella rabiei is one of the most important disease of chickpea in the world that affects the quality and quantity of this crop. Different strategies such as seed disinfection, sanitation, and crop rotation have been used to reduce the damage. The use of resistant cultivars is the most useful and effective management strategy to minimize yield losses due to the Ascochyta blight but, a high level of resistance have not been bred into cultivars, due to lack of germplasm exhibiting a high degree of resistance and under favour environmental conditions for disease selection and application of fungicides is essential. The objective of this study was to evaluate the efficacy of some fungicides on disease severity of ascochyta blight. First, inhibitory effect of fungicides (captan, carbendazim, tridemorph, chlorothalonil) in 0.01 to 100 ppm concentrations on growth of fungus mycelium was evaluated in vitro. Under field conditions during 2017 year, effect of fungicides was evaluated on disease severity at concentrations recommended by the protocol of manufacturer. A field experiment was conducted in a randomized complete block design with three replications. The Greet, a local accession with kabuli seed type and susceptible to ascochyta blight used in this study. Inoculation of plants was carried out at the 5th leaf and flowering stage using infected plant debris and spore suspension of fungus in early morning and late evening. Fungicides were sprayed at flowering stage two times. Disease severity and score of plants were rated on the basis of a rating scale (1-9, 1: no symptom and 9: death of 100% plant). In vitro results showed that maximum and minimum inhibitoy radial growth of mycelium was at dilution of 100 and 0.01 ppm of tridemorph and chlorothalonil fungicides respectively. Although analysis of field data showed that effect of fungicide was not significant on disease severity at statistical level of 5%, but in comparison efficacy of fungicides, chlorothalonil showed better efficacy in reducing of disease score and severity. Moreover evaluation of weather data such as temperature, precipitation and relative humidity during of this study showed that due to favorable environmental conditions for the growth and development of disease agent, application two times of fungicides spray were not sufficient to significantly reduce disease score and severity.
Keywords
chlorothalonil, Disease severity, Greet, Karendazim, Tridmorph