بررسی میزان تخریب آفت کش دیازینون با استفاده از اشعه ماوراء بنفش
کد مقاله : 1711-24IPPC (R3)
نویسندگان
1دانشگاه آزاد ورامین - دانشکده کشاورزی
2داشگاه آزاد اسلامی - واحد علوم تحقیقات - دانشکده کشاورزی
3استادیار گروه گیاه‌پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی ورامین-پیشوا ، ایران
چکیده
سموم دفع آفات کشاورزی می توانند اثرات مخربی بر روی محیط زیست و انسانهایی که از محصولات به شکل تازه مصرف می کنند، داشته باشند. دیازینون یک حشره کش، کنه کش و نماتدکش غیر سیستمیک، از گروه ارگانو فسفره ها است که طیف وسیعی از آفات را کنترل کرده و کاربرد وسیعی در کشاورزی دارد. اشعه ماوراء بنفش (UV) انرژی الکترومغناطیسی است که طول موج کوتاه و انرژی بسیار زیادی داشته و برای انسان نامرئی است. اثرات مخرب UV در تمامی موجودات از باکتریها گرفته تا گیاهان و مهره داران در خشکی و آب برای همه شناخته شده است. در این مطالعه با استفاده از این اشعه به عنوان عامل تجزیه کننده آفت کش، میزان تخریب آفت کش دیازینون مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش در دو حالت اسپری روی میوه سیب و کاغذ صافی انجام شد. نمونه های شاهد دور از نور آفتاب و نمونه های تیمار در دوره های زمانی 30، 60، 120 و 300 دقیقه در معرض نور آفتاب قرار گرفتند. هر آزمایش در 3 تکرار انجام شد. در مرحله دیگر از یک راکتور کوچک که شامل یک منبع مولد UV و یک مخزن حاوی سوسپاسیون از دی اکسید تیتانیوم (Tio2) با غلظت ppm120 بود، استفاده شد. آزمایش در چهار مرحله تماس، زمان، جدا سازی و اندازه گیری، مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله آخر سم دیازینون بر روی میوه سیب، اسپری شد. نمونه ها با روش L.L.S وزن شده و مقدار 20 گرم از قسمت سطحی جدا گردید. سم دیازینون از این قطعات در سه مرحله توسط سه حلال مختلف هگزان، اتیل استات و استون استخراج شده و در هر مرحله 15 دقیقه روی شیکر قرار گرفتند. حلال های سه مرحله جمع آوری و توسط روتاری متراکم شده و نهایتاً بوسیله گاز کروماتوگراف اندازه گیری شدند. نتایج مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده میزان تجزیه دیازینون در راکتور بیشتر از سولار بود. بطوریکه بیشترین میزان تجزیه بعد از 300 دقیقه با متوسط 60 و 83 درصد به ترتیب در سولار و راکتور مشاهده گردید. تأثیر استفاده همزمان از Tio2 و UV بر تجزیه آفت کش بیش از زمانی بود که از Tio2 در مرحله سولار تواماً استفاده می شد. بعلاوه هر چقدر زمان تأثیر بیشتر باشد، میزان تجزیه آفت کش نیز بالا می رود. همچنین میزان تخریب آفت کش روی میوه با استفاده از UV بیشتر از سولار بود، و تخریب دیازینون با افزایش زمان، افزایش می یافت. بطوریکه بعد از 300 دقیقه میزان تخریب دیازینون روی میوه با استفاده از سولار و UV به ترتیب حدود 80 و 69 درصد بود. تشعشعات UV نه تنها اثر تخریب کننده ای بر دیازینون داشت، بلکه در ترکیب با سایر عوامل نیز تأثیر مهمی بر تجزیه دیازینون داشت.
کلیدواژه ها
Title
Evaluation of diazinon degradation using ultraviolet
Authors
Abstract
Agricultural pesticides may have detrimental effects on the environment and people consuming fresh products. Diazinon is a non-systemic synthetic organophosphate insecticide, acaricide and nematicide, which is commonly used in agriculture because of its respiratory, contact, and digestive effects on a wide variety of rodent and sucking pests. Ultraviolet (UV) radiation is a form of electromagnetic energy with a short wavelength and a large amount of energy that is invisible to humans. UV's detrimental effects on all life on land and water, from bacteria to plants and vertebrates, are well known. In this analysis, the degradation of diazinon was evaluated using this radiation as a pesticide degrading agent. The experiment was carried out in two sprays on apple fruit and filter paper. Control samples were kept out of direct sunlight, while treatment samples were exposed to sunlight for 30, 60, 120 and 300 minutes. Each experiment was performed in three replications. According to the findings, the rate of diazinon degradation in the reactor was higher than that of sunlight. So that the highest degradation rate after 300 minutes with an average of 60% and 83% was observed in solar and reactor, respectively. Not only did UV radiation have a degrading effect on diazinon, but also it had a significant effect in combination with other factors.
Keywords
diazinon, Utraviolet, apple, Reactor