تاثیر فرمولاسیون سه ماده معدنی بر کنترل Botrytis cinerea ، عامل بیماری پوسیدگی خاکستری میوه توت‌فرنگی

کد مقاله : 1867-24IPPC (R4)
نویسندگان
1گروه گیاه پزشکی،دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه گیلان،رشت، ایران
2موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
3پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
چکیده
پوسیدگی خاکستری یکی از مهم ترین بیماری های توت فرنگی در سراسر دنیا است. قارچ Botrytis cinerea بیمارگر نکروتروف فرصت طلب است که در شرایط مساعد به سرعت باعث پوسیدگی میوه می‌شود. ایجاد مقاومت و تغییر در جمعیت این جنس دربرابر قارچکش ها بسیار معمول می باشد. استفاده از آفتکش‌های آلی نگرانی‌های ایمنی در محیط زیست و غذایی را افزایش می‌دهد. امروزه مواد معدنی نقش مهمی در کنترل بیماری‌های گیاهی دارند. فعالیت ضدمیکروبی محلول‌های نمک به طور گسترده در آزمایشگاه‌ها توصیف شده است و اثربخشی آن‌ها در برابر بیماری گیاهی میوه و سبزیجات مختلف ثابت شده است. هدف از این آزمایش ارزیابی توانایی مواد معدنی فرموله شده، در کنترل قارچ B. cinerea روی میوه توت فرنگی است. مواد معدنی مورد آزمایش شامل‌: سدیم متا بی سولفیت، سدیم سلنیت و بوراکس بود. در این آزمایش از دو روغن کرچک و بذر کتان به نسبت (۱۰ درصد)، تویین 20-اسپن80 (۱۰ درصد) به عنوان حامل و سورفکتانت به منظور فرمولاسیون استفاده شد. ابتدا این ترکیبات در۵ سطح در شرایط آزمایشگاهی in-vitroمورد ارزیابی قرار گرفت و سطوح موثر در کنترل قارچ برای آزمایش روی توت فرنگی استفاده شدند. میوه‌ها با سوسپانسیون اسپورعامل بیماری به صورت محلول پاشی آلوده و پس از 48 ساعت با مواد معدنی فرموله شده در دو دوز یک در هزار و دو در هزار تیمار شدند و به مدت 24 ساعت در دمای 20 درجه سلسیوس، سپس 72 ساعت در دمای 10 درجه سلسیوس و پس از 24 ساعت در دمای 25 درجه سلسیوس نگهداری شدند. نتایج نشان داد که سدیم متا بی سولفیت در دوز دو در هزار با 5 درصد آلودگی و دوز یک در هزار با 10 درصد آلودگی، بوراکس در دوز دو در هزار با 15 درصد آلودگی و دوز یک در هزار،20 درصد آلودگی داشتند. ارزیابی‌ها نشان داد بین فرمولاسیونها تفاوت معنی داری وجود نداشت. بر اساس آزمایشات سدیم سلنیت در این دو دوز باعث از بین رفتن میوه وعدم کنترل بیماری شد. به این ترتیب سدیم متابی سولفیتی با دوز دو در هزار بیشترین کارایی را در کنترل بیماری داشت و می‌توان از آن در مرحله برداشت محصول برای پیش‌گیری از پوسیدگی خاکستری در مراحل پس از برداشت، استفاده کرد.
کلیدواژه ها
 
Title
The effect of three mineral formulations on the control of Botrytis cinerea, the causal agent of strawberry fruit gray mold
Authors
Naghme Save shemshaki, kasra sharifi, Leila Mamani
Abstract
Gray mold is one of the most important diseases of strawberries worldwide. Botrytis cinerea is an opportunistic necrotrophic pathogen that rapidly causes fruit rot under favorable conditions. Creating resistance and changing the population of this genus against fungicides is very common. The use of organic pesticides raises environmental and food safety concerns. Today, minerals play an important role in controlling plant diseases. The antimicrobial activity of salt solutions has been widely described in laboratories and their effectiveness against plant diseases of various fruits and vegetables has been proven. The purpose of this experiment was to evaluate the ability of formulated minerals to control B. cinerea on strawberry fruit. Minerals tested included: sodium metasulfite, sodium selenite, and borax. In this experiment, two castor oils and flaxseed (10%), twin 20-spin 80 (10%) were used as a carrier and surfactant for formulation. First, these compounds were evaluated at 5 levels in vitro and effective levels in fungal control were used for experiments on strawberries. The fruits were infected with the spore suspension of the disease agent by foliar application and after 48 hours were treated with minerals formulated in two doses of one in one thousand and two per thousand and for 24 hours at 20 ° C, then 72 hours at 10 ° C. Celsius and after 24 hours were stored at 25 ° C. The results showed that sodium metasulfite at a dose of two per thousand with 5% contamination and a dose of one per thousand with 10% contamination, borax at a dose of two per thousand with 15% contamination and a dose of one per thousand with 20% contamination. Evaluations showed that there was no significant difference between the formulations. According to sodium selenite tests in these two doses caused fruit loss and disease control. Thus, sodium metabisulfite at a dose of two per thousand was most effective in controlling the disease and can be used in the harvest stage to prevent gray rot in the post-harvest stages.
Keywords
Borax, Formulation, Gray mold, Sodium metabisulfit, Sodium selenite