ورود به سامانه عضویت

  1. صفحه اصلی
  2. مقالات منتشر شده

مقایسه کارایی جدایه بومی سه گونه از نماتدهای بیمارگر حشرات در کنترل لارو مینوز گوجه فرنگی، Tuta absoluta (Meyrick) (Lep.: Gelechiidae) در شرایط آزمایشگاهی

XML
کد مقاله : 1038-24IPPC (R4)
نویسندگان
1گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
2گروه گیاهپزشکی، دانشکده علوم کشاورزی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
چکیده
شب‌پره مینوز برگ گوجه‌فرنگی، Tuta absoluta (Meyrick) (Lep.: Gelechiidae) یکی از آفات کلیدی مزارع گوجه‌فرنگی است، که دارای سرعت انتشار و پتانسیل خسارت‌زایی بالایی می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی و مقایسه کارآیی جدایه بومی سه گونه از نماتدهای بیمارگر حشرات (Steinernema feltiae، S. carpocapsae و Heterorhabditis bacteriophora) بر علیه لارو مینوز گوجه‌فرنگی در غلظت‌ها و زمان‌های مختلف، تحت شرایط آزمایشگاهی بود. آزمایش‌ها در دمای 2±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5±65 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام گرفت. هر سه گونه نماتد روی لارو سن آخر شب‌پره موم‌‌خوار، Galleria mellonella L. کشت شدند. طی این بررسی، غلظت‌های صفر (شاهد)، 25، 50، 100، 200 و 400 لارو سن سوم نماتد (مرحله آلوده کننده) در هر میلی‌لیتر آب مقطر(IJ/ml) تهیه گردید و سپس دیسک‌های برگی گوجه فرنگی آلوده به لارو سن دوم مینوز به قطر 3 سانتی‌متر تهیه و داخل پتری دیش‌های 9 سانتی‌متری حاوی کاغذ صافی مرطوب قرار گرفت و هر دیسک برگی آغشته به 1 میلی‌لیتر سوسپانسیون از هر گونه نماتد گردید. شمارش مرگ و میر لاروی در زمان‌های 24، 48، 72 و 96 ساعت (ET) بعد از تیماردهی انجام گرفت. حداکثر مرگ و میر ایجاد شده توسط S. feltiae، S. carpocapsae و H. bacteriophora روی آفت مذکور در غلظت 400 (IJ/ml) و بعد از 96 ساعت، 100% بود. این درحالی بود که در غلظت 200 (IJ/ml) و بعد از 96 ساعت تفاوت معنی‌داری در مرگ ومیر لاروی بین سه نماتود مذکور دیده شد و گونه S. feltiae با مرگ ومیر 67/86 بیشترین تلفات لاروی را ایجاد کرد. نتایج تجزیه واریانس اثر سطوح غلظت (IJ) و زمان در معرض گذاری (ET) بر درصد مرگ و میر لاروهای آفت در تیمارهای مختلف نشان داد که غلظت نماتد و مدت زمان در معرض‌بودن و اثر متقابل IJ در ET، تأثیر معنی‌داری بر مرگ و میر داشتند، بطوریکه با افزایش غلظت نماتد و زمان در معرض‌بودن تلفات لاروهای آفت نیز افزایش یافت. بر اساس تجزیه پروبیت، میزان LC50 برای سه گونه نماتد S. feltiae، S. carpocapsae و H. bacteriophora به ترتیب IJ/ml 30/296، 23/305 و 66/320 برای لارو سن دوم آفت داخل تونل لاروی بود. بنابراین گونه S. feltiae در مقایسه با دو گونه دیگر تأثیر بیشتری در کنترل آفت مورد نظر داشته و جهت بررسی‌های تکمیلی بعدی در کاربرد عوامل مؤثر کنترل زیستی آفت پیشنهاد می‌شود.
کلیدواژه ها